Στη χώρα μου, το πνευματικό στοιχείο ήταν εξαιρετικά έντονο στην καθημερινότητά μου. Η θρησκεία και άλλα παραδοσιακά έθιμα, όπως το να μαζευόμαστε κάθε απόγευμα κάτω από το αιωνόβιο δέντρο, αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινής ζωής μου μέσα στην κοινότητα. Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία δεν ίσχυαν ή δεν αναγνωρίζονταν στην νέα κοινωνία όπου ζούσα. Παρόλα αυτά, ήθελα να συνεχίσω να ασκώ τα θρησκευτικά μου καθήκοντα και να έχω προσωπικές πνευματικές στιγμές. Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να ζητήσω να έχω ένα μέρος για να προσεύχομαι στο σπίτι όπου έμενα. Δεν χρειάζεται να σταματήσεις να ασκείς τα θρησκευτικά και πνευματικά καθήκοντά σου, επειδή είναι κάτι που δεν συνηθίζουν οι κάτοικοι της νέας χώρας όπου πλέον μένεις.